Фонд «Краіна для Жыцця» ставіць сабе за мэту падтрымку і развіццё грамадзянскай супольнасці, строгае захаванне права і законнасці і, у канчатковым выніку, пабудову сапраўднай краіны для жыцця замест той жудаснай імітацыі, якая існуе ў Беларусі цяпер.
Мы працягваем прадстаўляць вам каманду нашага Фонду - людзей, якія аддаюць усе сілы барацьбе за свабоду беларусаў. Сёння раскажам пра Паўла Журыка. У Фондзе ён займаецца каардынацыяй дзеянняў валанцёраў унутры Беларусі.
- Раскажыце пра сябе - кім працавалі ў Мінску?
- Працаваў у будаўніцтве, як ІП. Гадоў 15 займаўся добраўпарадкаваннем: тратуарная плітка, газоны, аўтапалівы, плюс спадарожныя работы.
- Палітыкай цікавіліся?
- Так. Заўсёды цікавіўся тым, што адбываецца ў краіне. У маладосці хадзіў на Чарнобыльскі шлях. Але потым, калі з'явілася сям'я, дзеці - перастаў быць актыўным удзельнікам мерапрыемстваў.
- А які ў вас быў пункт гледжання адносна адбывалага ў краіне?
- Лукашэнка ніколі не быў маім прэзідэнтам. Усе гэтыя фальсіфікацыі. Заўсёды было зразумела, што будуецца нейкі канцлагер, калі за табой могуць прыйсці ў любы момант і пасадзіць незразумела за што, ці адабраць бізнэс.
- А якое ў вас было ўяўленне аб ідэальнай Беларусі?
- Ты глядзіш тэлевізар, не БТ, а іншыя каналы і бачыш, што ў іншых краінах людзі могуць выказацца, паказаць сваё незадавальненне нейкімі рашэннямі ўрада, нейкімі мясцовымі пытаннямі. Людзі заўсёды слухаюць людзей.
У нас такога не было ніколі - адзін чалавек сказаў, і ўсе пабеглі выконваць. Людзей ніхто ніколі не чуў. Плюс, у мяне вельмі шмат знаёмых, якія маюць бізнэс. Яны ездзілі па розных прадпрыемствах, а потым расказвалі, як усё зроблена ў Еўропе, ці той жа Украіне. Там умовы для вядзення бізнесу, ды і для жыцця ў цэлым, значна лепшыя.
- Чым займаліся летам 2020?
- Я быў сябрам ініцыятыўнай групы Святланы Ціханоўскай. Падаў заяўку - прынялі. Мне выдалі пасведчанне, і я пачаў збіраць подпісы. З гэтага можна сказаць і пачалося ўсё.
- Але спачатку, мусіць, вы зацікавіліся YouTube каналам Сяргея Ціханоўскага?
- У мяне праца сезонная - увесну і ўлетку я ў асноўным зарабляў. Узімку ж быў толькі нейкі прыробак - таксі, ці нешта яшчэ. Так што ў халодны час у мяне было шмат вольнага часу. Удзяляў яго сям'і, дзецям - таму што ў сезон працуеш па 12-16 гадзін у дзень і сям'ю практычна не бачыш.
І вось неяк увечары я раз-другі ўключыў YouTube канал Сяргея Ціханоўскага і паглядзеў яго стрымы. Апавяданні людзей аб тым, што робіцца ў краіне, аб гэтым беззаконні, бардаку. Паціху пачаў глядзець.
Потым сам пачаў прыязджаць на яго стрымы. Удзельнічаў, меў зносіны з людзьмі, уся гэтая сітуацыя мяне моцна зачапіла. Яшчэ гэтае беззаконне з Сяргеем, калі яго саджалі на суткі незразумела завошта.
Калі Сяргей Ціханоўскі абвясціў, што будзе балатавацца - я падаўся ў яго ініцыятыўную групу, якая потым стала групай Святланы Ціханоўскай. Мне выдалі пасведчанне, і я паехаў збіраць подпісы. Спачатку быў у Менску пару дзён. А потым, убачыўшы што ў рэгіёнах не хапае зборшчыкаў подпісаў - паехаў туды.
- А што вас больш за ўсё ўразіла ў гэтых паездках?
- Салідарнасць людзей. Зразумела, што ніхто нам не плаціў, машыну не запраўляў, грошай на начлег не даваў. Але варта было спытаць у нейкім чаце, што еду, да прыкладу, у Слонім, трэба пераначаваць, патрэбны намёт, бо можа дождж пайсці, намачыць падпісныя лісты – адразу ўсё знаходзілася, літаральна за пяць хвілін. Людзі са ўсім дапамагалі.
Яшчэ вядома ўразілі гэтыя чэргі, калі ты бачыш колькі каштуюць людзей. На спякоце, у чэргах. Гэта натхняла.
- Была надзея, ці ўпэўненасць, што атрымаецца перамагчы на выбарах?
- Ну дык Святлана Ціханоўская і перамагла. Я разумеў, хто такі Лукашэнка, і што ён наўрад ці сам сыйдзе. Ён - дыктатар, і ўладу сам не аддасць. Нешта павінна было адбыцца, каб ён пайшоў пасля пройгрышу. Гэта не Ельцын, які сказаў, што ён стаміўся і сыходзіць. Гэты так не скажа. І да гэтага часу не хоча так рабіць.
Але ўпэўненасць была. Было відаць па людзях, што яны прачнуліся ад спячкі, што ўсе гатовы да дзеянняў. Хтосьці - проста подпіс паставіць, хтосьці - выйсці на мітынг.
- А як ваша сям'я паставілася да таго, што вы ўдзельнічалі ў гэтай кампаніі, тым больш у разгар працоўнага сезона?
- На сямейнай радзе прынялі рашэнне (удзельнічаць). Хоць з-за пандэміі каранавіруса ў жонкі таксама з працай было цяжка. Але ж фінансавы запас быў, мы маглі спакойна жыць. Увогуле, я свядома пайшоў на гэта - пакінуў працу і пачаў збіраць подпісы.
- Чаму вам прыйшлося з'ехаць з Беларусі?
- У адзін момант пачалі браць і саджаць людзей, з якімі мы займалі перадвыбарнай агітацыяй. І ад аднаго з іх я даведаўся, што актыўна цікавяцца мною. Магчыма, проста давалі шанец з'ехаць, бо калі б я ім быў вельмі цікавы, то мяне пасадзілі б адным з першых.
А так я даведаўся пра гэтую інфармацыю. Параіўся з жонкай, сабралі за ноч рэчы, узялі дзяцей і з'ехалі. На мяжы прапусцілі нармальна (гэта быў пачатак лістапада).
- Калі мы пераможам, і калі вы вернецеся дадому?
- Дадому я вярнуся ў любым выпадку. Пакуль не бачу сябе за мяжой. У Менску ў мяне і сваякі, і кватэра, і бізнэс, і праца. А вось калі пераможам? Хацелася б як мага раней. Па маіх адчуваннях гэта адбудзецца не раней за восень.
Бліц.
- Футбол ці хакей?
- Футбол.
- Дынама ці БАТЭ?
- Дынама. У мяне кроў бела-сіняя.
- Капскі ці Чыж?
- Капскі. Ён стварыў вялікі па мерках Беларусі клуб.
- Бялькевіч ці Глеб?
- Вядома Бялькевіч. Гэта лепшы гулец усіх часоў і народаў.
- Сцяпянка ці Сляпянка? І ў чым увогуле розніца?
- Сцяпянка. Раён неяк цішэйшы. І гэта розныя раёны ўвогуле.
- Скачок з моста ці ветрака?
- З моста. З яго я не скакаў яшчэ.
Дапамагчы працы Фонду можна ТУТ.
Мы працягваем прадстаўляць вам каманду нашага Фонду - людзей, якія аддаюць усе сілы барацьбе за свабоду беларусаў. Сёння раскажам пра Паўла Журыка. У Фондзе ён займаецца каардынацыяй дзеянняў валанцёраў унутры Беларусі.
- Раскажыце пра сябе - кім працавалі ў Мінску?
- Працаваў у будаўніцтве, як ІП. Гадоў 15 займаўся добраўпарадкаваннем: тратуарная плітка, газоны, аўтапалівы, плюс спадарожныя работы.
- Палітыкай цікавіліся?
- Так. Заўсёды цікавіўся тым, што адбываецца ў краіне. У маладосці хадзіў на Чарнобыльскі шлях. Але потым, калі з'явілася сям'я, дзеці - перастаў быць актыўным удзельнікам мерапрыемстваў.
- А які ў вас быў пункт гледжання адносна адбывалага ў краіне?
- Лукашэнка ніколі не быў маім прэзідэнтам. Усе гэтыя фальсіфікацыі. Заўсёды было зразумела, што будуецца нейкі канцлагер, калі за табой могуць прыйсці ў любы момант і пасадзіць незразумела за што, ці адабраць бізнэс.
- А якое ў вас было ўяўленне аб ідэальнай Беларусі?
- Ты глядзіш тэлевізар, не БТ, а іншыя каналы і бачыш, што ў іншых краінах людзі могуць выказацца, паказаць сваё незадавальненне нейкімі рашэннямі ўрада, нейкімі мясцовымі пытаннямі. Людзі заўсёды слухаюць людзей.
У нас такога не было ніколі - адзін чалавек сказаў, і ўсе пабеглі выконваць. Людзей ніхто ніколі не чуў. Плюс, у мяне вельмі шмат знаёмых, якія маюць бізнэс. Яны ездзілі па розных прадпрыемствах, а потым расказвалі, як усё зроблена ў Еўропе, ці той жа Украіне. Там умовы для вядзення бізнесу, ды і для жыцця ў цэлым, значна лепшыя.
- Чым займаліся летам 2020?
- Я быў сябрам ініцыятыўнай групы Святланы Ціханоўскай. Падаў заяўку - прынялі. Мне выдалі пасведчанне, і я пачаў збіраць подпісы. З гэтага можна сказаць і пачалося ўсё.
- Але спачатку, мусіць, вы зацікавіліся YouTube каналам Сяргея Ціханоўскага?
- У мяне праца сезонная - увесну і ўлетку я ў асноўным зарабляў. Узімку ж быў толькі нейкі прыробак - таксі, ці нешта яшчэ. Так што ў халодны час у мяне было шмат вольнага часу. Удзяляў яго сям'і, дзецям - таму што ў сезон працуеш па 12-16 гадзін у дзень і сям'ю практычна не бачыш.
І вось неяк увечары я раз-другі ўключыў YouTube канал Сяргея Ціханоўскага і паглядзеў яго стрымы. Апавяданні людзей аб тым, што робіцца ў краіне, аб гэтым беззаконні, бардаку. Паціху пачаў глядзець.
Потым сам пачаў прыязджаць на яго стрымы. Удзельнічаў, меў зносіны з людзьмі, уся гэтая сітуацыя мяне моцна зачапіла. Яшчэ гэтае беззаконне з Сяргеем, калі яго саджалі на суткі незразумела завошта.
Калі Сяргей Ціханоўскі абвясціў, што будзе балатавацца - я падаўся ў яго ініцыятыўную групу, якая потым стала групай Святланы Ціханоўскай. Мне выдалі пасведчанне, і я паехаў збіраць подпісы. Спачатку быў у Менску пару дзён. А потым, убачыўшы што ў рэгіёнах не хапае зборшчыкаў подпісаў - паехаў туды.
- А што вас больш за ўсё ўразіла ў гэтых паездках?
- Салідарнасць людзей. Зразумела, што ніхто нам не плаціў, машыну не запраўляў, грошай на начлег не даваў. Але варта было спытаць у нейкім чаце, што еду, да прыкладу, у Слонім, трэба пераначаваць, патрэбны намёт, бо можа дождж пайсці, намачыць падпісныя лісты – адразу ўсё знаходзілася, літаральна за пяць хвілін. Людзі са ўсім дапамагалі.
Яшчэ вядома ўразілі гэтыя чэргі, калі ты бачыш колькі каштуюць людзей. На спякоце, у чэргах. Гэта натхняла.
- Была надзея, ці ўпэўненасць, што атрымаецца перамагчы на выбарах?
- Ну дык Святлана Ціханоўская і перамагла. Я разумеў, хто такі Лукашэнка, і што ён наўрад ці сам сыйдзе. Ён - дыктатар, і ўладу сам не аддасць. Нешта павінна было адбыцца, каб ён пайшоў пасля пройгрышу. Гэта не Ельцын, які сказаў, што ён стаміўся і сыходзіць. Гэты так не скажа. І да гэтага часу не хоча так рабіць.
Але ўпэўненасць была. Было відаць па людзях, што яны прачнуліся ад спячкі, што ўсе гатовы да дзеянняў. Хтосьці - проста подпіс паставіць, хтосьці - выйсці на мітынг.
- А як ваша сям'я паставілася да таго, што вы ўдзельнічалі ў гэтай кампаніі, тым больш у разгар працоўнага сезона?
- На сямейнай радзе прынялі рашэнне (удзельнічаць). Хоць з-за пандэміі каранавіруса ў жонкі таксама з працай было цяжка. Але ж фінансавы запас быў, мы маглі спакойна жыць. Увогуле, я свядома пайшоў на гэта - пакінуў працу і пачаў збіраць подпісы.
- Чаму вам прыйшлося з'ехаць з Беларусі?
- У адзін момант пачалі браць і саджаць людзей, з якімі мы займалі перадвыбарнай агітацыяй. І ад аднаго з іх я даведаўся, што актыўна цікавяцца мною. Магчыма, проста давалі шанец з'ехаць, бо калі б я ім быў вельмі цікавы, то мяне пасадзілі б адным з першых.
А так я даведаўся пра гэтую інфармацыю. Параіўся з жонкай, сабралі за ноч рэчы, узялі дзяцей і з'ехалі. На мяжы прапусцілі нармальна (гэта быў пачатак лістапада).
- Калі мы пераможам, і калі вы вернецеся дадому?
- Дадому я вярнуся ў любым выпадку. Пакуль не бачу сябе за мяжой. У Менску ў мяне і сваякі, і кватэра, і бізнэс, і праца. А вось калі пераможам? Хацелася б як мага раней. Па маіх адчуваннях гэта адбудзецца не раней за восень.
Бліц.
- Футбол ці хакей?
- Футбол.
- Дынама ці БАТЭ?
- Дынама. У мяне кроў бела-сіняя.
- Капскі ці Чыж?
- Капскі. Ён стварыў вялікі па мерках Беларусі клуб.
- Бялькевіч ці Глеб?
- Вядома Бялькевіч. Гэта лепшы гулец усіх часоў і народаў.
- Сцяпянка ці Сляпянка? І ў чым увогуле розніца?
- Сцяпянка. Раён неяк цішэйшы. І гэта розныя раёны ўвогуле.
- Скачок з моста ці ветрака?
- З моста. З яго я не скакаў яшчэ.
Дапамагчы працы Фонду можна ТУТ.
Працягнуць
.png)