Сяргей Дылеўскі, пры інфармацыйнай падтрымцы фонду «Краіна для Жыцця», аб’явіў пра пачатак акцыі «Я дома».
Мяне завуць Сяргей Дылеўскі, я такі ж як і вы, просты рабочы. А простаму працаўніку трэба працаваць. Працаваць добра і прафесійна. Працаваць так, каб калегі і сябры пра яго добра адгукаліся, а яго завод развіваўся і рос.
Але рабочыя маюць таксама і правы, і гэтыя правы ў нас адабралі. Права жыць шчасліва, без страху, у свабоднай краіне і права адстойваць сваё меркаванне нават шляхам забастоўкі. Забастоўка – гэта не бунт, гэта – права. Вялікая забастоўка – гэта не рэвалюцыя, гэта абавязак перад сабой, сям’ёй і краінай.
Вы можаце мне сказаць: «Што гэты Дылеўскі там балбоча? Ён сядзіць у Польшчы, мае працу, проста збег. А нам тут жыць трэба, што ён там ведае?». Так, я ў Польшчы, так, я працую, але я не збег і не сяджу на канапе.
Сябры, у жніўні 2020 беларусы заявілі пра сябе на ўвесь Свет. Беларусы хочуць сказаць: «Баста!» І 8 месяцаў мірных маршаў былі не дарма! Дзякуючы гэтаму мы ўсвядомілі сябе як нацыя, мы аб’ядналіся! Але для звяржэння рэжыму, які п’е нашу кроў, трэба зрабіць яшчэ адзін смелы крок. Каб не страціць нашу перамогу і Бог ведае колькі часу жыць без правоў, без справядлівасці, без свабоды і быць рабамі прыхамацей Лукашэнкі.
Але для сябе я сказаў: «Даволі!»
Хопіць сядзець склаўшы рукі. Я, як рабочы, як мірны чалавек, заклікаю вас не прапусціць наш, можа стацца, апошні шанец. А для гэтага трэба рабіць правільныя дзеянні, а не проста дзеянні. Нам варта рабіць разумна. Не трэба, каб ён піў нашу кроў і еў за нашыя грошы.
Першае, з чаго трэба пачаць, гэта зняць усе свае сродкі з укладаў у банках. Курс даляра расце, рубель абясцэньваецца. Мы павінны мець хоць нейкі запас грошаў. Няхай гэта будзе 5 або 10 баксаў. Але яны ў вас будуць.
Далей, трэба купіць прадуктаў на тыдзень-два-месяц, наколькі дазваляюць вашы сродкі. Для чаго? Вы памятаеце пустыя прылаўкі і тавары па талонах? А я памятаю. Калі мае бацькі прыносілі лішнюю тушонку або цукар дадому, яны былі шчаслівыя, што ёсць прадукты ў запас.
Зразумейце, далей будзе толькі горш. Лукашэнка, вядома, не вечны, але тут пытанне стаць так, што калі рэжым будзе гніць доўга, то разам з ім будзем гніць і мы!
Так і хочацца сказаць – за бацьку дружна сыдзем у стачку! Так, менавіта ў стачку, каб гэты тыран сышоў! Але як мы можам гэта зрабіць? Толькі сысці ва ўсеагульную забастоўку. Але не так, як мы рабілі гэта ў жніўні.
Узгадайце, як гэты сінепальцы прыехаў на завод, калі мы крычалі: «Сыходзь!» Узгадайце, як ён спужаўся нас. А мы далі слабіну.
Мікалай II адрокся ад прастолу, калі 1% рабочых сышлі ў стачку. А нас не адзін адсотак.
Нам варта дакладна ўсвядоміць, што замежжа нам не дапаможа – ні Захад, ні Усход. І не таму, што не хочуць або грошай шкада. Я ведаю, што прыкарытнікі кантралююць усе грошы, што ідуць з-за мяжы. Тыя пасылкі, што дасылалі пацярпелым, за іх людзі даюць справаздачу ў міліцыі. Або тыя штрафы, якія людзям дапамаглі сплаціць, цяпер трэба аплачваць зноўку. Поўнае самавольства і беззаконне. Значыць спадзявацца трэба толькі на сябе.
Я не ведаю, што здарыцца раней – усеагульная забастоўка або даляр за 6 рублёў. Але гэтым у паветры ўжо канкрэтна пахне.
Таму я запрашаю вас прыняць удзел у акцыі «Я дома!» У вызначаны дзень кожны, хто бастуе, можа пакінуць пазнаку «Да стачкі гатовы!», так мы падтрымаем адзін аднаго і пакажам, як нас шмат.
Мы не будзем падстаўляцца пад дручкі. Вы проста не ідзіце на працу. Заставайцеся дома! Узгадайце, да чаго заклікаў Сяргей Ціханоўскі! У нас тапкавая рэвалюцыя! Мы не змаглі да гэтай пары прыстукнуць таракана. Але мы можам перастаць яго карміць. Галоўнае, самім да гэтага быць гатовымі!
Вы можаце, як я ўжо казаў, закупіць прадукты, каб іх хапіла на дзень, тыдзень, месяц. І з’ехаць на лецішча або ў вёску, дапамагчы бацькам садзіць бульбу! Дапамажыце сабе, дапамажыце бацькам!
Але пры гэтым абуйце тапачкі, напішыце заяву, сфатаграфуйце, дашліце кіраўніцтву і ўсё! Можна культурна адпачываць.
Ну, і бачна ж, што «крЭпкий хозяйственник» зараз сам сябе топіць – ну, проста давайце яму крыху ў гэтым дапаможам, паскорым гэты працэс.
Яшчэ напрыканцы хачу сказаць – для чаго ўсё гэта нам трэба. Ды каб жыць не як «твари дрожащие», а як людзі. А як? Я вам гэта пакажу на прыкладзе такіх самых рабочых, як мы. І не ва ўмовах дыктатуры і нянавісці да прафсаюзаў, а ва ўмовах дэмакратыі, дзе працаўнік – гэта чалавек, дзе працаўнік – гэта герой народа.
Жыве Беларусь!
Як далучыцца:
Зарэгістравацца на платформе.
Ніякай асабістай інфармацыі не патрабуецца, а ўсе звесткі шыфруюцца пры ўваходзе.
Аб’яднацца з калегамі і знаёмымі, атрымаць інфармацыйную рассылку з інструкцыямі з бота і дзейнічаць.
Дасылаць у тэлеграм-бот інфармацыю пра тое, што адбываецца на вашым месцы працы.
Падпісвайцеся на РАБКОР і ЯДНАЙСЯ.
Дапамагчы палітвязням можна ТУТ.
Мяне завуць Сяргей Дылеўскі, я такі ж як і вы, просты рабочы. А простаму працаўніку трэба працаваць. Працаваць добра і прафесійна. Працаваць так, каб калегі і сябры пра яго добра адгукаліся, а яго завод развіваўся і рос.
Але рабочыя маюць таксама і правы, і гэтыя правы ў нас адабралі. Права жыць шчасліва, без страху, у свабоднай краіне і права адстойваць сваё меркаванне нават шляхам забастоўкі. Забастоўка – гэта не бунт, гэта – права. Вялікая забастоўка – гэта не рэвалюцыя, гэта абавязак перад сабой, сям’ёй і краінай.
Вы можаце мне сказаць: «Што гэты Дылеўскі там балбоча? Ён сядзіць у Польшчы, мае працу, проста збег. А нам тут жыць трэба, што ён там ведае?». Так, я ў Польшчы, так, я працую, але я не збег і не сяджу на канапе.
Сябры, у жніўні 2020 беларусы заявілі пра сябе на ўвесь Свет. Беларусы хочуць сказаць: «Баста!» І 8 месяцаў мірных маршаў былі не дарма! Дзякуючы гэтаму мы ўсвядомілі сябе як нацыя, мы аб’ядналіся! Але для звяржэння рэжыму, які п’е нашу кроў, трэба зрабіць яшчэ адзін смелы крок. Каб не страціць нашу перамогу і Бог ведае колькі часу жыць без правоў, без справядлівасці, без свабоды і быць рабамі прыхамацей Лукашэнкі.
Але для сябе я сказаў: «Даволі!»
Хопіць сядзець склаўшы рукі. Я, як рабочы, як мірны чалавек, заклікаю вас не прапусціць наш, можа стацца, апошні шанец. А для гэтага трэба рабіць правільныя дзеянні, а не проста дзеянні. Нам варта рабіць разумна. Не трэба, каб ён піў нашу кроў і еў за нашыя грошы.
Першае, з чаго трэба пачаць, гэта зняць усе свае сродкі з укладаў у банках. Курс даляра расце, рубель абясцэньваецца. Мы павінны мець хоць нейкі запас грошаў. Няхай гэта будзе 5 або 10 баксаў. Але яны ў вас будуць.
Далей, трэба купіць прадуктаў на тыдзень-два-месяц, наколькі дазваляюць вашы сродкі. Для чаго? Вы памятаеце пустыя прылаўкі і тавары па талонах? А я памятаю. Калі мае бацькі прыносілі лішнюю тушонку або цукар дадому, яны былі шчаслівыя, што ёсць прадукты ў запас.
Зразумейце, далей будзе толькі горш. Лукашэнка, вядома, не вечны, але тут пытанне стаць так, што калі рэжым будзе гніць доўга, то разам з ім будзем гніць і мы!
Так і хочацца сказаць – за бацьку дружна сыдзем у стачку! Так, менавіта ў стачку, каб гэты тыран сышоў! Але як мы можам гэта зрабіць? Толькі сысці ва ўсеагульную забастоўку. Але не так, як мы рабілі гэта ў жніўні.
Узгадайце, як гэты сінепальцы прыехаў на завод, калі мы крычалі: «Сыходзь!» Узгадайце, як ён спужаўся нас. А мы далі слабіну.
Мікалай II адрокся ад прастолу, калі 1% рабочых сышлі ў стачку. А нас не адзін адсотак.
Нам варта дакладна ўсвядоміць, што замежжа нам не дапаможа – ні Захад, ні Усход. І не таму, што не хочуць або грошай шкада. Я ведаю, што прыкарытнікі кантралююць усе грошы, што ідуць з-за мяжы. Тыя пасылкі, што дасылалі пацярпелым, за іх людзі даюць справаздачу ў міліцыі. Або тыя штрафы, якія людзям дапамаглі сплаціць, цяпер трэба аплачваць зноўку. Поўнае самавольства і беззаконне. Значыць спадзявацца трэба толькі на сябе.
Я не ведаю, што здарыцца раней – усеагульная забастоўка або даляр за 6 рублёў. Але гэтым у паветры ўжо канкрэтна пахне.
Таму я запрашаю вас прыняць удзел у акцыі «Я дома!» У вызначаны дзень кожны, хто бастуе, можа пакінуць пазнаку «Да стачкі гатовы!», так мы падтрымаем адзін аднаго і пакажам, як нас шмат.
Мы не будзем падстаўляцца пад дручкі. Вы проста не ідзіце на працу. Заставайцеся дома! Узгадайце, да чаго заклікаў Сяргей Ціханоўскі! У нас тапкавая рэвалюцыя! Мы не змаглі да гэтай пары прыстукнуць таракана. Але мы можам перастаць яго карміць. Галоўнае, самім да гэтага быць гатовымі!
Вы можаце, як я ўжо казаў, закупіць прадукты, каб іх хапіла на дзень, тыдзень, месяц. І з’ехаць на лецішча або ў вёску, дапамагчы бацькам садзіць бульбу! Дапамажыце сабе, дапамажыце бацькам!
Але пры гэтым абуйце тапачкі, напішыце заяву, сфатаграфуйце, дашліце кіраўніцтву і ўсё! Можна культурна адпачываць.
Ну, і бачна ж, што «крЭпкий хозяйственник» зараз сам сябе топіць – ну, проста давайце яму крыху ў гэтым дапаможам, паскорым гэты працэс.
Яшчэ напрыканцы хачу сказаць – для чаго ўсё гэта нам трэба. Ды каб жыць не як «твари дрожащие», а як людзі. А як? Я вам гэта пакажу на прыкладзе такіх самых рабочых, як мы. І не ва ўмовах дыктатуры і нянавісці да прафсаюзаў, а ва ўмовах дэмакратыі, дзе працаўнік – гэта чалавек, дзе працаўнік – гэта герой народа.
Жыве Беларусь!
Як далучыцца:
Зарэгістравацца на платформе.
Ніякай асабістай інфармацыі не патрабуецца, а ўсе звесткі шыфруюцца пры ўваходзе.
Аб’яднацца з калегамі і знаёмымі, атрымаць інфармацыйную рассылку з інструкцыямі з бота і дзейнічаць.
Дасылаць у тэлеграм-бот інфармацыю пра тое, што адбываецца на вашым месцы працы.
Падпісвайцеся на РАБКОР і ЯДНАЙСЯ.
Дапамагчы палітвязням можна ТУТ.
Працягнуць
.png)