Цень беззаконня са жніўня 2020 года накрыў сабой усю краіну. ІЧУ Магілёва, дзе раней выконваліся правілы пенітэнцыярнай сістэмы Беларусі, таксама перайшоў у рэжым "часам не да законаў".
З самага пачатку падзей у Беларусі, а прайшло ні многа ні мала - цэлы год, ізалятар часовага ўтрымання ў Магілёве ашаламляльна адрозніваўся ад іншых падобных устаноў у нашай краіне. Нават у жніўні, калі Акрэсціна захлыналася ў крыві, у магілёўскім ІЧУ было ціха. Там адбывалі адміністрацыйныя пакаранні сотні беларусаў, у асноўным з Магілёва і Магілёўскага раёна. Па словах тых, хто там быў, усе правілы выконваліся няўхільна - перадачы, прагулкі, медыцынская дапамога.
Так было да 25 сакавіка.
Дзень Волі стаўся новым пунктам адліку. Менавіта з гэтай даты ў ІЧУ пачалі адбывацца жудасныя рэчы. Па словах тых, хто выходзіў пасля арышту, зняволеным не выдаюць матрацы і падушкі, не кажучы ўжо пра пасцельную бялізну. У камерах увесь час гарыць святло - арыштантам фактычна не даюць спаць, што можна параўнаць з катаваннямі па ўсіх міжнародных нормах. Падчас агляду зняволеных выводзяць у калідор і распранаюць дагала. І так кожныя дзве гадзіны.
Былі выпадкі, калі людзей труцілі хлоркай у камерах. На прагулкі зараз калі і водзяць, то толькі ў кайданках. На судовых паседжаннях, якія праходзяць па скайпе, падсудныя таксама сядзяць у кайданках. Пра гэтыя здзекі, падчас судовага працэсу па скайпе, заявіў журналіст Аляксандр Буракоў, асуджаны на 20 сутак. Ён і ягоны калега Уладзімір Лапцэвіч абвясцілі галадоўку. Да журналістаў не пускаюць адвакатаў.
Мужчыны, расказваючы пра тое, што там рабілася, хаваюць слёзы. А гэта гаворыць аб многім. Застаецца толькі спадзявацца, што Уладзіміру Шанцаву, Аляксандру Буракову, Уладзіміру Лапцэвічу і Алегу Аксёнаву хопіць сіл вытрымаць усё гэта. І што аб гэтым абуральным бязмежжы даведаюцца ўсе. Мы не павінны маўчаць!
Дапамагчы палітвязням можна ТУТ.
З самага пачатку падзей у Беларусі, а прайшло ні многа ні мала - цэлы год, ізалятар часовага ўтрымання ў Магілёве ашаламляльна адрозніваўся ад іншых падобных устаноў у нашай краіне. Нават у жніўні, калі Акрэсціна захлыналася ў крыві, у магілёўскім ІЧУ было ціха. Там адбывалі адміністрацыйныя пакаранні сотні беларусаў, у асноўным з Магілёва і Магілёўскага раёна. Па словах тых, хто там быў, усе правілы выконваліся няўхільна - перадачы, прагулкі, медыцынская дапамога.
Са снежня сталі больш жорсткімі правілы прыёму перадач. Верагодна, гэта звязана з тым, што менавіта ў гэты час у Магілёў было дастаўлена каля 300 мінчан, асуджаных па артыкуле 23.34 (старая рэдакцыя КОАП). Хтосьці мабыць вырашыў, што магілёўскі ІЧУ - гэта «піянерскі лагер» у параўнанні з іншымі ізалятарамі. І ўсё ж іншых фактаў парушэння правоў людзей, якія адбываюць арышт, праваабаронцам не паступала.
Так было да 25 сакавіка.
Дзень Волі стаўся новым пунктам адліку. Менавіта з гэтай даты ў ІЧУ пачалі адбывацца жудасныя рэчы. Па словах тых, хто выходзіў пасля арышту, зняволеным не выдаюць матрацы і падушкі, не кажучы ўжо пра пасцельную бялізну. У камерах увесь час гарыць святло - арыштантам фактычна не даюць спаць, што можна параўнаць з катаваннямі па ўсіх міжнародных нормах. Падчас агляду зняволеных выводзяць у калідор і распранаюць дагала. І так кожныя дзве гадзіны.
Былі выпадкі, калі людзей труцілі хлоркай у камерах. На прагулкі зараз калі і водзяць, то толькі ў кайданках. На судовых паседжаннях, якія праходзяць па скайпе, падсудныя таксама сядзяць у кайданках. Пра гэтыя здзекі, падчас судовага працэсу па скайпе, заявіў журналіст Аляксандр Буракоў, асуджаны на 20 сутак. Ён і ягоны калега Уладзімір Лапцэвіч абвясцілі галадоўку. Да журналістаў не пускаюць адвакатаў.
Хто стаіць за гэтымі зверствамі - невядома. І мы не ведаем усіх страшных падрабязнасцей таго, што адбываецца за сценамі ІЧУ ў Магілёве. Але маючы зносіны з тымі, хто прайшоў праз здзекі і катаванні, можна ўпэўнена сказаць, што людзі зламаныя, ім патрэбна дапамога псіхолагаў.
Мужчыны, расказваючы пра тое, што там рабілася, хаваюць слёзы. А гэта гаворыць аб многім. Застаецца толькі спадзявацца, што Уладзіміру Шанцаву, Аляксандру Буракову, Уладзіміру Лапцэвічу і Алегу Аксёнаву хопіць сіл вытрымаць усё гэта. І што аб гэтым абуральным бязмежжы даведаюцца ўсе. Мы не павінны маўчаць!
Дапамагчы палітвязням можна ТУТ.
Працягнуць
.png)