Роўна год таму, 16 ліпеня 2020 Святлана Ціханоўская, Марыя Калеснікава і Вераніка Цапкала аб'ядналі перадвыбарныя штабы ў барацьбе супраць дыктатара.
Перад выбарамі-2020 лукашэнка дзейнічаў па адпрацаванай схеме - зладзіў татальную зачыстку палітычнага поля. Найбольш небяспечныя канкурэнты - Віктар Бабарыка і Сяргей Ціханоўскі былі адпраўленыя ў турму, а Валерый Цапкала хоць і застаўся на волі, але не прайшоў рэгістрацыю ў якасці кандыдата ў прэзідэнты. Таксама за кратамі апынуліся старыя апазіцыянеры - актывісты, якія на думку дыктатара маглі павесці за сабой людзей у выпадку масавых пратэстаў (Павел Севярынец, Мікола Статкевіч і прадстаўнікі новай хвалі з каманды Ціханоўскага).
Пасля гэтага лукашэнка нават дазволіў ЦВК ухваліць заяву аб удзеле ў выбарах жонкі Сяргея Ціханоўскага - Святланы. Ва ўяўленні дыктатара, беларусы ніколі б не сталі галасаваць за невядомага ім чалавека, тым больш жанчыну.
“У нас канстытуцыя не пад жанчыну. У нас і грамадства не саспела да таго, каб галасаваць за жанчыну… А калі яе загрузіць на жанчыну, яна абрынецца, небарака.»
Ён пралічыўся. Магчыма, 25 гадоў таму выбаршчыкі з разуменнем успрынялі б такі гумар, але не ў 2020. Грамадства змянілася, а дыктатар - не.
Святлана Ціханоўская стала класічным кандыдатам пратэсту, вакол якой аб'ядналіся ўсе людзі, якія жадалі змены ўлады ў Беларусі.
Так у ліпені 2020 узнік трыумвірат прадстаўнікоў трох штабоў кандыдатаў у прэзідэнты. У яго ўвайшлі Святлана Ціханоўская, Марыя Каляніскава і Вераніка Цапкала.
Паездкі па краіне ў апошнія тыдні перад выбарамі трох жанчын, якія здолелі так лёгка аб'яднацца дзеля агульнай мэты, іх выступленні перад людзьмі, спарадзілі небывалую перш за эйфарыю і надзею на перамены.
Іх знак - белы бранзалет, у жніўні стаў сімвалам пратэсту. Менавіта па ім назіральнікі на выбарах вызначалі рэальную карціну тых, хто прагаласаваў за перамены.
За гэтым рушыла небывалая ў гісторыі Беларусі хваля паліцэйскага свавольства і гвалту, пік якой прыпаў на 9-11 жніўня. Дзесяткі тысяч людзей аднамомантна апынуліся ў месцах затрымання, дзе падвяргаліся страшным катаванням, збіццям і прыніжэнням.
Адным з адказаў сталі жаночыя маршы, калі на вуліцы гарадоў выходзілі жанчыны ў белым адзенні з кветкамі, падкрэсліваючы мірны характар пратэсту. Увесь свет абышлі фотаздымкі, на якіх беларускія жанчыны прыкрываюць сабой мужчын, абараняючы іх ад затрымання супрацоўнікамі сілавых структур.
Канешне, так не магло працягвацца доўга. Урэшце лукашэнка прыйшоў да ідэі гендэрнай роўнасці. Прынамсі ў тым выглядзе, у якім ён гэта разумее ў сваёй скрыўленай свядомасці. Неўзабаве з беларускімі, якія выйшлі на вуліцы, сталі абыходзіцца гэтак жа брутальна, як і з беларусамі. Сёння ў турмах і ізалятарах вялікая колькасць жанчын. Яны церпяць такія ж знявагі, што і мужчыны.
Жаночы пратэст, як і ў цэлым беларуская рэвалюцыя, загнаны ў падполле. Выходзіць на вуліцу з кветкамі ці адзенні бела-чырвоных кветак сёння проста небяспечна. Але ідэя сумленных выбараў, справядлівага ўладкавання грамадства, павагі да правоў усіх людзей, па-ранейшаму жывыя. Лукашэнка і ягоныя апрычнікі не змогуць доўга кантраляваць гнеў і незадаволенасць, якія збірае беларускі народ.
Прама зараз шматлікія стаміліся, а хтосьці расчараваўся і запаў у нявер'е. Але, як казаў Уінстан Чэрчыль: "Калі вы ідзяце праз пекла, не спыняйцеся."
Нам проста трэба працягваць нашую справу. Рабіць усё магчымае, усім разам. Вольныя мужчыны і жанчыны ў белым яшчэ вернуцца на вуліцы беларускіх гарадоў.
Перад выбарамі-2020 лукашэнка дзейнічаў па адпрацаванай схеме - зладзіў татальную зачыстку палітычнага поля. Найбольш небяспечныя канкурэнты - Віктар Бабарыка і Сяргей Ціханоўскі былі адпраўленыя ў турму, а Валерый Цапкала хоць і застаўся на волі, але не прайшоў рэгістрацыю ў якасці кандыдата ў прэзідэнты. Таксама за кратамі апынуліся старыя апазіцыянеры - актывісты, якія на думку дыктатара маглі павесці за сабой людзей у выпадку масавых пратэстаў (Павел Севярынец, Мікола Статкевіч і прадстаўнікі новай хвалі з каманды Ціханоўскага).
Пасля гэтага лукашэнка нават дазволіў ЦВК ухваліць заяву аб удзеле ў выбарах жонкі Сяргея Ціханоўскага - Святланы. Ва ўяўленні дыктатара, беларусы ніколі б не сталі галасаваць за невядомага ім чалавека, тым больш жанчыну.
“У нас канстытуцыя не пад жанчыну. У нас і грамадства не саспела да таго, каб галасаваць за жанчыну… А калі яе загрузіць на жанчыну, яна абрынецца, небарака.»
Ён пралічыўся. Магчыма, 25 гадоў таму выбаршчыкі з разуменнем успрынялі б такі гумар, але не ў 2020. Грамадства змянілася, а дыктатар - не.
Святлана Ціханоўская стала класічным кандыдатам пратэсту, вакол якой аб'ядналіся ўсе людзі, якія жадалі змены ўлады ў Беларусі.
Так у ліпені 2020 узнік трыумвірат прадстаўнікоў трох штабоў кандыдатаў у прэзідэнты. У яго ўвайшлі Святлана Ціханоўская, Марыя Каляніскава і Вераніка Цапкала.
Так беларускі пратэст атрымаў жаночы твар.
Паездкі па краіне ў апошнія тыдні перад выбарамі трох жанчын, якія здолелі так лёгка аб'яднацца дзеля агульнай мэты, іх выступленні перад людзьмі, спарадзілі небывалую перш за эйфарыю і надзею на перамены.
Іх знак - белы бранзалет, у жніўні стаў сімвалам пратэсту. Менавіта па ім назіральнікі на выбарах вызначалі рэальную карціну тых, хто прагаласаваў за перамены.
За гэтым рушыла небывалая ў гісторыі Беларусі хваля паліцэйскага свавольства і гвалту, пік якой прыпаў на 9-11 жніўня. Дзесяткі тысяч людзей аднамомантна апынуліся ў месцах затрымання, дзе падвяргаліся страшным катаванням, збіццям і прыніжэнням.
Адным з адказаў сталі жаночыя маршы, калі на вуліцы гарадоў выходзілі жанчыны ў белым адзенні з кветкамі, падкрэсліваючы мірны характар пратэсту. Увесь свет абышлі фотаздымкі, на якіх беларускія жанчыны прыкрываюць сабой мужчын, абараняючы іх ад затрымання супрацоўнікамі сілавых структур.
Канешне, так не магло працягвацца доўга. Урэшце лукашэнка прыйшоў да ідэі гендэрнай роўнасці. Прынамсі ў тым выглядзе, у якім ён гэта разумее ў сваёй скрыўленай свядомасці. Неўзабаве з беларускімі, якія выйшлі на вуліцы, сталі абыходзіцца гэтак жа брутальна, як і з беларусамі. Сёння ў турмах і ізалятарах вялікая колькасць жанчын. Яны церпяць такія ж знявагі, што і мужчыны.
Жаночы пратэст, як і ў цэлым беларуская рэвалюцыя, загнаны ў падполле. Выходзіць на вуліцу з кветкамі ці адзенні бела-чырвоных кветак сёння проста небяспечна. Але ідэя сумленных выбараў, справядлівага ўладкавання грамадства, павагі да правоў усіх людзей, па-ранейшаму жывыя. Лукашэнка і ягоныя апрычнікі не змогуць доўга кантраляваць гнеў і незадаволенасць, якія збірае беларускі народ.
Прама зараз шматлікія стаміліся, а хтосьці расчараваўся і запаў у нявер'е. Але, як казаў Уінстан Чэрчыль: "Калі вы ідзяце праз пекла, не спыняйцеся."
Нам проста трэба працягваць нашую справу. Рабіць усё магчымае, усім разам. Вольныя мужчыны і жанчыны ў белым яшчэ вернуцца на вуліцы беларускіх гарадоў.
Працягнуць
.png)