Сам факт такога геаграфічнага парадоксу, на жаль, не дзівіць. Ужо ня трэба тлумачыць еўрапейцам, чаму прадстаўнікі дэмакратычнай супольнасці ня могуць сёння сабрацца ў сталіцы Беларусі.
Мінуў год з моманту страшных падзей на «Плошчы Перамен» (мінскім двары, які атрымаў такую назву з-за актыўнай грамадзянскай пазіцыі мясцовых жыхароў).
Працягваем цыкл гісторый людзей, якія за сваю грамадзянскую пазіцыю падвергліся пераследам у Беларусі. Леакадзія Каян уваходзіла ў ініцыятыўную групу Віктара Бабарыка, была назіральнікам на выбарах прэзідэнта, валанцёрам у лагеры на Акрэсціна. У лістападзе мінулага года сутыкнулася з пераследам з боку сілавых структур, пасля чаго была вымушана пакінуць Беларусь. Цяпер Леакадзія ў Літве і можа расказаць сваю гісторыю.
З-за цяжкага дзяцінства і мноства псіхалагічных траўмаў, вусаты дыктатар вельмі шматлікіх дзяўчын, жонак, мам і бабуль адправіў у заключэнне. І падтрымліваць нашых беларусак трэба пастаянна, бо турма - не самае лепшае месца для прыгожай паловы чалавецтва.
Працягваем праект "Вернемся ў прававое рэчышча". На гэты раз юрыст фонду «Краіна для Жыцця» Марына Нікандрына раскажа пра віды пакарання, якія беларускія суды прымяняюць да палітвязняў, і парадак іх выканання.
Напамінак для тых, хто хоча правесці санкцыянаваны мітынг у Беларусі. Нават калі вы выканаеце ўсе пункты, вам хутчэй за ўсё не дазволяць. Але вы ўсё роўна пачытайце гэты тэкст - там шмат цікавага, напрыклад, у якую суму міліцыя ацэньвае свае паслугі.